Objawy niedoboru składników pokarmowych
Something went wrong. Please try again later...
Marka Pioneer® od samego początku istnienia zajmuje się wsparciem agrotechnicznym w uprawie kukurydzy. Wyjaśniamy różne anomalia w jej rozwoju oraz ich przyczyny.
Jedymi z podstawowych i najbardziej widocznych są niedobory makro- i mikro składników pokarmowych. Ponieważ każdy rok jest inny, odmian oraz środków ochrony roślin i nawozów jest coraz więcej, więc kukurydza dość często nas zaskakuje swoim zachowaniem. Zacznijmy od pokazania reakcji kukurydzy na niedobory.
Objawy niedoboru składników pokarmowych na liściach.
1. Zdrowy liść. Zdrowe liście, dobrze zaopatrzone w składniki pokarmowe, są błyszczące i mają soczystą, ciemnozieloną barwę.
2. Niedobór fosforu. Niedobór fosforu, objawia się purpurowo-czerwonymi przebarwieniami brzegów liści, postępującymi ku środkowi. Wyrażnie widoczne na młodych roślinach.
3. Niedobór potasu. Na niedobór potasu wskazuje żółknięcie lub zasychanie szczytów i brzegów liści, szczególnie w dolnych partiach rośliny.
4. Niedobór azotu. Niedobór azotu można rozpoznać po żółknięciu liści, początkowo od szczytu, następnie wzdłuż nerwu głównego.
5. Niedobór magnezu. Na niewystarczające zaopatrzenie w magnez wskazują żółto-białe przebarwienia wzdłuż nerwów lub często występujące widoczne czerwone przebarwienia na dolnej stronie liści niżej położonych.
6. Susza. Susza powoduje szaro-zielone przebarwienia liści, a następnie ich zwijanie się, nawet do średnicy ołówka, aż do ich zamierania.
7. Grzyby. Choroby grzybowe (np. Helmitosporium) rozpoczynają się jako małe żółtawe plamki, które mogą rozprzestrzeniać się nawet na całe liście.
8. Uszkodzenia chemiczne. Preparaty chemiczne mogą powodować „przypalenia”, szczególnie szczytów i brzegów liści oraz innych miejsc, do których dotarł preparat. Dotyczy to także uszkodzeń nawozami dolistnymi – tkanka obumiera, a liście stają się białe.
9. Niedobór żelaza. Objawia się żółknięciem i zahamowaniem wzrostu młodych liści, a na ich powierzchni pojawiają się jasnozielone i żołte paski pomiędzy nerwami. Głównie ten problem dotyczy wapiennych gleb oraz mokrych, zimnych i słabo napowietrzonych gleb.
10. Niedobór cynku. Można go rozpoznać poprzez pojawiające się blade i jasnozielone pasy w połowie odległości od nerwu głównego, otoczone zielonymi obramówkami. Węzły są rozmieszczone bliżej siebie niż w przypadku zdrowej rośliny (miedzywęźla są krótsze). Poważny niedobór można rozpoznać poprzez szersze pasma bladej tkanki, więdniecie oraz zamieranie liści.
11. Niedobór siarki. Objawia się szczególnie na młodych roślinach kukurydzy i na najmłodszych liściach poprzez ogólne żółknięcie liści. Niedobór siarki jest podobny do niedoboru azotu. Niedobór tego pierwiastka może powodować zahamowanie lub opóźnienie wzrostu roślin. Najczęściej pojawia się na kwaśnych i piaszczystych glebach, a także na zimnych i suchych glebach wiosną.
12. Niedobór manganu. Objawy niedoboru manganu nie są oczywiste. Nowo powstałe liście są oliwkowozielone i mogą stać się lekko poderwane. W przypadku znacznego niedoboru manganu liście stają się wydłużone z białymi smugami, które stają się brązowe w centrum i odpadają. Niedobór tego pierwiastka zazwyczaj pojawia się na glebach o wysokim pH, piaszczystych, bogatych w materię organiczną oraz glebach torfowych i murszowych.
Objawy niedoboru składników pokarmowych na korzeniach.
1. Zdrowe korzenie. Głębokie, odpowiednio rozwinięte korzenie zdrowej i dobrze plonującej rośliny w pełni wykorzystują całą przestrzeń w glebie.
2. Niedobór fosforu. Niedobór fosforu, zwłaszcza w rozwoju początkowym rośliny, przyczynia się do rozwinięcia płytkiego i słabo rozgałęzionego systemu korzeniowego.
3. Drutowce. Drutowce niszczą korzenie, zjadając drobne korzonki i drążąc kanały w grubszych korzeniach.
4. Podcięte korzenie. Podcięcie korzeni następuje, gdy noże opielacza prowadzone są zbyt głęboko i zbyt blisko korzeni.
5. Ubicie podglebia. Złe zdrenowanie pola oraz ubite podglebie prowadzą do powstania płaskiego i płytkiego systemu korzeniowego, co zmniejsza wytrzymałość rośliny na suszę. Przy silnych wiatrach rośliny mogą być nawet wyrwane.
6. Kwaśna gleba. Zbyt kwaśne gleby można rozpoznać po tym, że dolna część korzeni przebarwia się i silnie rozgałęzia. Szczególnie jest to widoczne na korzeniach przybyszowych, wyrastających z 3. lub 4. węzła (kolanka).
7. Uszkodzenia chemiczne. Uszkodzenia chemiczne mogą powodować zniekształcenia korzeni (np. skręcenia, zakrzywienia, zrosty).
Objawy niedoboru składników pokarmowych na kolbach.
8. Zdrowe kolby. Kolby zdrowych, dobrze nawożonych i wysokoproduktywnych mieszańców ważą ok. 300 g. Ziarno jest dorodne, a szczyt kolby wypełniony.
9. Niska obsada roślin. Duże kolby o masie do 450 g wskazują, że obsada roślin jest zbyt niska, aby uzyskać możliwie najwyższy plon.
10. Niedobór składników pokarmowych. Małe kolby wskazują na niedobory składników pokarmowych. Wyższe dawki nawozów są konieczne do uzyskania wzrostu plonów.
11. Niedobór potasu. Na niedobór potasu wskazuje źle wypełniony szczyt kolby i luźne osadzenie ziaren w kolbie.
12. Niedobór fosforu. Niedobór fosforu wpływa ujemnie na zawiązanie i wypełnienie ziarna. Kolby są małe, często skręcone z niedorozwiniętymi ziarniakami.
13. Niedobór azotu. Azot jest bardzo ważnym składnikiem pokarmowym podczas całego okresu wegetacji. Przy niedoborze azotu w fazach krytycznych kolby są małe i słabo wypełnione na szczycie.
14. Susza. Susza opóźnia wyrzucanie znamion, czego efektem może być niecałkowite wypełnienie kolb ziarnem.
15. Przenawożenie azotem. Zielone znamiona kolby w czasie dojrzewania ziarna są wskaźnikiem przenawożenia azotem w stosunku do innych składników pokarmowych.
