Szkodniki w kukurydzy – co zagraża Twojej plantacji?
Something went wrong. Please try again later...
Niniejszy tekst stanowi wybrane, najważniejsze informacje o niżej wymienionych zaprawach dodatkowych. Obowiązujące są etykiety-instrukcje stosowania środków ochrony roślin w celu ograniczenia ryzyka dla ludzi i środowiska.
MESUROL®
Środek o działaniu odstraszającym ptaki i owadobójczym, przeznaczony do zaprawiania nasion. Zabezpiecza zasiewy kukurydzy przed ptakami. Chroni zasiewy kukurydzy przed wczesnym uszkodzeniem przez ploniarkę zbożówkę.
Wymieniony środek przeznaczony jest wyłącznie do przemysłowego zaprawiania kukurydzy przez firmy krajowe i zagraniczne. Środki są trujące dla ptaków i ssaków – przypadkowo rozsypane ziarno zebrać lub przykryć ziemią, aby zapobiec zatruciu. Zaprawionych nasion używać wyłącznie do siewu, nie wolno przeznaczać ich do celów konsumpcyjnych, ani na paszę.
UWAGA! Zabrania się stosowania środków w strefach bezpośredniej ochrony ujęć wody, na terenie uzdrowisk i parków narodowych oraz rezerwatów. Nie zanieczyszczać wód środkiem ochrony roślin lub jego opakowaniem. Chronić przed dziećmi. Nie przechowywać razem z żywnością, napojami i paszami dla zwierząt.
Mesurol® – zarejestrowana marka firmy Bayer®.
Zachodnia stonka kukurydziana (Diabrotica virgifera virgifera)
W 2005 roku pojawił się po raz pierwszy w Polsce nowy szkodnik kukurydzy. Jest to szkodnik uznany już za zasiedlony, ale zaleca się stosowanie do wytycznych służb kwarantannowych i ochrony roślin. W latach 2006-2014 pojawiły się nowe ogniska tego szkodnika w różnych częściach kraju.
Wygląd, biologia i szkody
Osobniki dorosłe ukazują się w końcu lipca i na początku sierpnia. Utrzymują się na polach kukurydzy i żerują na liściach lub znamionach rozwiniętych kolb. Silne żerowanie na znamionach może doprowadzić do całkowitego ich zjedzenia i tym samym ograniczyć zapłodnienie ziarna. Samice składają ok. 1000 szt. 0,5 mm wielkości jaj o barwie żółtawobiałej. Składanie jaj odbywa się w sierpniu do gleby, gdzie jaja zimują. Stadium jaja jest doskonale przystosowane do niskich temperatur i trudne do zwalczenia. Na początku czerwca po przezimowaniu z jaj wylęgają się larwy, które ukierunkowane są wyłącznie na kukurydzę. Nie znajdując kukurydzy, giną. Znajdując kukurydzę, żerują początkowo na włośnikach, później także wewnątrz grubszych korzeni. W trzecim stadium rozwoju, larwy silnie wydłużają się i osiągają długość 1,0-1,8 cm. Poprzez intensywne żerowanie są przyczyną poważnych strat. Silne żerowanie ogranicza zdecydowanie pobieranie wody i składników mineralnych oraz może doprowadzić do utraty stabilności przez rośliny. Po przepoczwarzeniu się larw, co następuje w końcu lipca i początku sierpnia, wylęgają się dorosłe chrząszcze i następuje w ten sposób zamknięcie jednorocznego cyklu rozwojowego.
Ploniarka zbożówka (Oscinella frit. L.)
Mała muchówka, pojawiająca się w kwietniu/maju, składa jaja u nasady liści zbóż jarych i kukurydzy, pojedynczo, wzdłuż nerwu głównego. Najczęściej duże szkody powoduje w latach o chłodnej wiośnie (maj). Jaja składane są na kukurydzę w fazie 2-3 liścia. Wylęgle po kilku dniach larwy wgryzają się do roślin, drążąc kanały, kierują się do najmłodszych tkanek. Uszkadzają zawiązki liści, a niekiedy stożek wzrostu, powodując zahamowanie wzrostu roślin i tworzenie pędów bocznych. Uszkodzone rośliny grubieją u nasady, są słabo rozwinięte i wytwarzają 2-4 pędów bocznych. Kolby późno i nierównomiernie dojrzewają. Najczęściej rośliny nie zawiązują kolb, liście są zwinięte i zwarte, co utrudnia wyrzucanie wiechy.
Omacnica prosowianka (Pyrausta nubilalis. Hubn. = Ostrinia nubilalis L.)
Gąsienica (larwa) ma 8 par odnóży, jest słabo owłosiona. Młode gąsienice są żółtawe, dorosłe – barwy cielistej, brudnożółtej, czasem z odcieniem czerwonawym, z niewyraźnymi brązowymi plamkami na bokach każdego segmentu. Na grzbiecie występuje ciemniejszy pasek, podbrzusze jest jasne, głowa ciemnobrązowa. Długość gąsienic dochodzi do 30 mm. Zimują w nasadowej części łodygi, na wysokości ok. 10 cm. Gąsienice wgryzają się do wnętrza rośliny drążąc kanały. Na zewnątrz wyrzucają trociny wraz z odchodami, widocznymi w kątach liści. Wydrążone łodygi łamią się (lipiec/sierpień) na różnych wysokościach, obłamują się także kolby. Żerowanie w rdzeniu kolby powoduje zasychanie kolb lub gorsze ich wykształcenie. Mogą być także zjadane miękkie ziarniaki. Ziarno jest drobniejsze, dolna część łodygi jest osłabiona. Największe straty ziarna wynikają z opadania kolb i łamania się łodyg.
Śmietka kiełkówka (Hylemyia florilega Zett. = Delia platura Meig.)
Muchówki składają jaja pod grudki gleby, w resztki roślinne. Najbardziej szkodliwe są larwy 1 i 2 pokolenia. Larwy niszczą kiełkujące ogórki i inne dyniowate, fasolę, groch, bób, bobik, łubin oraz kukurydzę. Świeżo wylęgłe larwy żerują w oborniku i resztkach roślinnych. Larwy atakują nabrzmiałe nasiona i kiełki, niszcząc je często przed ich wyjściem na powierzchnię gleby. Szkody są szczególnie częste w terenach osłoniętych, w rejonach stałej uprawy roślin dyniowatych, strączkowych i warzywnych. Chłodna i wilgotna pogoda sprzyja rozwojowi larw, kiedy kiełkowanie nasion jest opóźnione. Często występuje na polach regularnie nawożonych obornikiem oraz na glebach wilgotnych i próchniczych. Należy odchwaszczać pola i dokładnie przyorywać obornik, ponieważ wabi on muchówki do składania jaj. W rejonach stałego występowania należy zaprawiać nasiona zaprawą zalecaną przez IOR. W 1999 roku po raz pierwszy zaistniały warunki pogodowe sprzyjające występowaniu szkodnika także w kukurydzy. Objawiało się to pustymi pasami w różnych miejscach na polu, często braki wschodów były widoczne na pojedynczych rzędach na odcinku 2-3 m, ziarniaki były spęczniałe, ale bez kiełka. Wewnątrz ziarniaka można było znaleźć kilka żerujących larw, powodujących jego gnicie. Dotychczas szkodnik ten nie występował masowo na kukurydzy.
Drutowce (Elaterideae)
Larwy chrząszczy z rodziny sprężykowatych, barwy przeważnie żółtej lub żółtorudej, z ciemną głową i trzema parami odnóży, długości 15-25 mm. Rozwój larw przebiega w glebie i trwa od 2 do 4 lat. Larwy na wiosnę przemieszczają się do górnych warstw gleby, gdzie wgryzają się do wnętrza ziarniaków i niszczą je częściowo lub całkowicie. Drutowce niszczą też młode rośliny, podgryzają ich korzeń zarodkowy, wskutek czego rośliny więdną, żółkną i giną. Na polu drutowce w większym nasileniu występują przeważnie miejscowo, toteż objawem są puste na nim miejsca. Największe szkody drutowce wyrządzają w kukurydzy uprawianej w 2 lub 3 roku po zaoranych użytkach zielonych, koniczynie lub zachwaszczonych i zaperzonych wieloletnich nieużytkach. Przypada to najczęściej na trzeci lub czwarty rok ich rozwoju.
